vrijdag 28 oktober 2011

Spitsuur bij Uykusuz

25-10

We vervoegen ons bij Uykusuz om een stuk van hun werkproces mee te maken. Hun kantoor is gevestigd in een parallelstraatje, dichtbij het kabeltreinstation aan het begin van de Istiklal Caddesi, in een achterhuis en heeft aan het formaat en houtwerk te beoordelen duidelijk meer 'established' gebruikers gekend. Er liggen nu motorhelmen van de tekenaars rond en de muren zijn gedecoreerd met affiches en viltstiftcreaties. Het is rustiger dan bij LeMan wat betreft hoeveelheid mensen, maar ondanks de relaxte benadering van de aanwezigen zindert er spanning. Hoofdredacteur Memo Tembelçizer vertelt dat ze in feite al over hun deadline heen zijn. Komt meer voor, dan is de drukker kwaad en moet er onderhandeld worden, maar alles komt goed. Is de generale gedachte.

fragment muurtekening kantoor Uykusuz
Hij is bezig met de pagina's 2 en 3, de actualiteitencartoons. Het systeem hier wijkt alleen lichtjes af van dat bij LeMan: een viertal mensen sturen elk een aantal grappen in, tekst en een simpel schetsje, die gaan langs drie leden van de kernredactie en uit degenen die het meeste paraafjes krijgen wordt door Memo gekozen. Bij Uykusuz zijn de grapbedenkers geen tekenaars.


In andere kamers werken intussen enkele stripmakers aan hun vaste afleveringen. Göksu Gül, de enige vrouw die in het blad tekent, is bezig aan haar 'Bahar ve sosyal çevresi', een serie over een extreem jaloers meisje, haar sexueel verknipte broertje, haar jonge tante en haar lover, en haar hond. 'Beslist niet autobiografisch', bezweert ze. Ze vertelt ooit uit Penguen te zijn gezet wegens teveel amateurisme, wat niet is af te lezen uit haar huidige tekenwerk. Göksu heeft daarvóór zelfs in Spanje gepubliceerd, in het spaans/turkse boek Istanbul Zombi 2066 (Mery Cuesta).


Verderop zit een andere jonge tekenaar te zweten. Cihan Kiliç is er nog niet uit hoe zijn verhaal deze week gaat lopen, er staan enkel nog wat potloodkrabbels op papier. Toch laat hij zich graag even afleiden om te vertellen dat hij drie jaar grafische school heeft gedaan, bij het ontwerpen van dozen is afgehaakt en nu voor civiel ingenieur studeert. Hij begon met striptekenen bij Bülent Üstün's Fermuar, en zit nu 4 jaar bij Uykusuz. Zijn hoofdpersonages zijn de vriendinnenclub van Sinem, wat leeghoofdige snobs die veel met make-up en hun mobieltjes bezig zijn. Cihan koos voor meiden omdat hij die nu eenmaal graag tekent, en uitgekeken was op mannelijke stripfiguren.

cartoon van Cihan Ceylan wordt in Photoshop gekleurd
In de kamer er tegenover is het grafische productiecentrum van het blad gezeteld. Hier kleuren Hakan, Firat en Vasif alle tekenwerk in, waarna het ge-DTP'd kan worden. Letteraar Fatih Kaan (zie eerder in het blog) zit ernaast en vult vrijwel alle tekstballoons.
Tegen het eind van de avond wordt ons gevraagd of we genoeg weten, een stille hint om te vertrekken. De hoofdredacteur zit op hete kolen, ook de actuele cartoons moeten nog getekend worden, en de voorpagina, en de volgende dag moet het toch echt bij de drukker liggen.
...
Het blijkt een onmogelijke race tegen de tijd. Uykusuz haalt de kiosken op de geplande donderdagochtend niet, het wordt vrijdag. We horen later dat zo'n vertraging het blad 6 tot 7000 nummers in de verkoop (alles is losse verkoop) kan schelen.

cover van de (vertraagde) Uykusuz #217

definitieve strip van Göksu Gül

defintieve strip van Cihan Kiliç

Geen opmerkingen:

Een reactie posten